‘We willen meer balans in welvaart en welzijn’

Mariëtte Simons is bestuurslid van PFZW, gekozen door de pensioengerechtigden. 
In een  gesprek met de pas gepensioneerde Gerda (67) gaat het over feminisme, de zorg om toekomstige generaties én de aarde. Gerda: ‘Wat ik belangrijk vind, is dat er met die grote bak pensioengeld iets goeds gebeurt voor de wereld.’

Gerda: ‘Ik heb tot juli 2022 bij een muziektheatergezelschap gewerkt. Financieel gezien red ik me nu prima. Ik heb een vrij aardig pensioen opgebouwd en mijn huis is bijna afbetaald. Maar voor mijn dochter van 37, die kunstenaar is, is het leven veel ingewikkelder. Zij is een alleenverdiener, kan geen huis kopen en de boodschappen zijn enorm duur. En ik lees de kranten: voor veel mensen is het zwaar om rond te komen. Sparen is er niet bij. Hoe zie jij dat?’

Mariëtte: ‘Je zegt het precies goed. Jij hebt waarschijnlijk vier decennia fulltime gewerkt, Gerda. Dan zit je qua pensioen wel goed. Veel vrouwen hebben delen van hun leven parttime gewerkt, zeker rondom hun zwangerschappen. Dat zorgt voor een gat in hun pensioen. En in tijden als deze, waarin de prijzen hoog zijn, hebben veel mensen geen ruimte om te sparen.’

Financieel bewust

Gerda: ‘Begrijp me niet verkeerd, ik geef graag geld uit. Houd ervan om naar het café te gaan, voorstellingen en musea te bezoeken, een glaasje wijn te drinken, uit eten te gaan. Maar ik houd wel mijn budget in de gaten. Zonder dat ik het hoef op te schrijven in boekjes, het zit in mijn systeem. Ik heb altijd het gevoel dat ik mijn uitgaven en inkomsten onder controle heb.’

Mariëtte: ‘Je bent financieel bewust.’

Gerda: ‘Dat is te veel eer, ik heb volop geleefd. Moeilijke financiële constructies heb ik mij nooit in willen verdiepen, dus ik dacht, ouderwets tuttig, simpel houden en een spaarrekening openen.

In de aanloop naar mijn pensioen heb ik op jullie website gekeken hoe het zat. Er was de keuze: een aantal jaren een hoger pensioen en daarna lager, of de hele tijd hetzelfde krijgen. Ik ben niet iemand die ineens naar Timboektoe wil gaan, dus ik koos het tweede. Nu weet ik de rest van mijn leven wat ik maandelijks krijg. Fijn. Ik ben het type ‘laten we leven, want de hemel kan morgen naar beneden vallen’. Met andere woorden: je weet niet hoe het zal gaan met je gezondheid, met de omstandigheden, met de wereld. Als ik me dagelijks zorgen zou moeten maken over geld, zou ik dat heel erg vinden.’

Mariëtte: ‘Oh dat vind ik wel heel mooi, hoor. Aan de ene kant heb je vooruitgedacht, aan de andere kant pluk je de dag. Sinds jij met pensioen bent, hebben we al twee keer geïndexeerd door de stevige inflatie. Een unieke situatie. Deze indexatie geldt voor iedereen, maar een gepensioneerde merkt dat meteen in zijn of haar portemonnee. Want jij hebt niet de mogelijkheid om je inkomen aan te vullen. Dat is ook ons voornemen als het nieuwe pensioenstelsel straks in mag gaan: de uitkeringen zo veel mogelijk veiligstellen en de inflatie zo veel mogelijk opvangen. Dat doen we door in het vat een kraantje aan te brengen. Het vat kan gevuld worden met premies en rendementen. Zodra de rendementen van onze beleggingen omhooggaan, komt er meer water in het vat. En zodra de inflatie hard stijgt en er voldoende water in het vat zit, draaien we het kraantje open en verhogen we de pensioenen.’

Anders beleggen?

Gerda: ‘Nieuws over het PFZW-pensioen lees ik in Eigentijd. Daar zag ik ook dat jullie anders gaan beleggen en uit de fossiele industrie willen stappen?’

Mariëtte: ‘Dat ligt genuanceerder. We willen graag blijven beleggen in bepaalde bedrijven, maar wij eisen dat ze met een stappenplan richting 2030 komen. Die bedrijven moeten aantoonbaar laten zien hoe ze schoner denken te worden. Hebben ze geen goed plan? Dan nemen we afscheid.’

Gerda: ‘Kijk! Dat vind ik nu belangrijk. Dat je met die grote pensioenpot ook iets goeds doet. Want ik maak me zorgen om het klimaat en de aarde.’

Mariëtte: ‘Maar daarvoor is dus een strategie nodig. We kunnen heel gemakkelijk zeggen dat we alle slechte beleggingen eruit gooien en alleen de goede er nog in komen. Maar we gaan niet groen kopen, maar groen maken. Wat hebben wij immers aan veel geld in een wereld die niet meer bestaat?’

Gerda: ‘Hier word ik heel blij van. We moeten vooruitkijken voor degenen die na ons komen.  Jongeren van nu hebben reden om pessimistischer te zijn en ik hoop dat het optimisme terugkomt.’

Mariëtte: ‘Klopt, en tegelijk denk ik vaak aan toen ik jong was. Toen speelde er ook veel in de wereld. Een oliecrisis – de benzine ging op de bon – de Russen stonden “in de keuken”, we moesten bezuinigen, werkloosheid, het ging slecht met het milieu. Neemt niet weg dat een beter klimaat nu echt heel belangrijk is. Er moet meer balans komen tussen welvaart en welzijn. Heel lang heeft alles bijna alleen om geld gedraaid, maar het wordt nu toch wel echt tijd voor die balans.’